شاعران، تمام چشم، مثل آینه،

هرچه هست را و هر چه نیست را،

نگاه می‌کنند.

حال و روزِ عاشقانِ پاکباز را،

رو به راه می‌کنند.

اشتباه کرده‌اند اگر که گفته‌اند:

شاعران گناه می‌کنند.

روز،  دسترنجِ شب‌ستیزیِ نگاهِ آینه‌است.

عشق، شاهراهِ آینه‌است

نور، سرپناهِ آینه‌است.

بی‌گمان همیشه -تا ابد-

خدا گواهِ آینه‌است.

شب کُنام‌ها -ستمگران-

بی‌خیال‌های هرزه‌پویِ دلّه‌دو اگر گناه یا که اشتباه می‌کنند،

دلبخواه، روزگار خویش را سیاه می‌کنند،

لحظه لحظه‌‌های عمر خویش را تباه می‌کنند.

ظلم، ظلمت است و ظالمانِ تیره‌بخت، اگر چه گاهگاه،

بی‌خیالِ کیفری که ظلم راست،

قاه‌قاه می‌کنند،

روح خویش را،

از عذاب، پا به ماه می‌کنند.