کـرده ای مـن را رهـا،  ای دلبر دردانـه ام

تـو آشنــای بــی وفـا،  ای دلبر دردانـه ام

مـن حزین و ناتوان،بی کس و بی خانمان

تیـره شـامِ جـاویـدان،  ای دلبر دردانـه ام

با دوستان اندر سخن، جانم من در سوختن

مـن چو فرهاد کوهکن،ای دلبر دردانـه ام

مـن عاشق دیرینه ام،مهر تو داغ سینه ام

در دل چه بستی کینه ام،ای دلبر دردانه ام

اول به صـد مهر و وفـا با من تو بودی آشنا

کــردی مـرا آخـر جـدا، ای دلبر دردانـه ام

جاریسـت اشکم از فراق، وز گلعذار با نفاق

حالا شدم من چو اسحاق، ای دلبر دردانه ام

هستم به محنت مبتلا دیگر مکون جور و جفا

پـرسیـدنم روزی  بیـا، ای دلبر  دردانـه ام

هستی همایون داغدار، از ناله های پر شرار

نیسـت در دل چون قرار، ای دلبر دردانه ام