نکشیدیم

 

مـا دست زعشـق  و دل شیـدا نکشیـدیم

«بسیـار  کشیـد نــد ،  ولـی مـا نکشیـدیم.»

 

پیمان  وفاداری ما  بی غِل و غش  بود

پیمـانـه ی مشکـوک   به  بالا نکشیدیم.

 

هـرچند رسیدیـم  به آن لعـبت  شیـریـن

یک  دسـت  برآن صورت زیبا نکشیدیم.

 

بـر تنگـی ی میـدانِ نـفس  سینه نهادیم

منـت  ز  فـرابـالـی ی  عـنـقـا  نکشیدیم.

 

تا  مـوج  حـوادث  نبـرد  یاد  تـو از دل

تصـویـر تـو  بـر ساحـل  دریا نکشیدیم.

 

حرمت به حریفان همه جا همـره ما بود

مستانـه  چنان عـربـده هـرجا نکشیدیم.

 

مـا  گوشه  گرفتیم  ز دلبستگـی ی دهـر

حســرت  ز صف  آرائـی دنیـا نکشیدیم.

 

مـا دست  به دامان تو بستیم  به فرجام

پیـوستـگـی ی  خــود  ز تــولّا نکشیدیم.

 

فتوای تو ما را به سرعشق وجنون برد

گشتیـم   گرفتـار  و  از آن  پــا نکشیدیم.

 

دلـدار اگـر دسـت  کشید  از سر  حـاکـی

مـا  دسـت  از آن  زلف  چلیپا  نکشیدیم.