شوق وصل

کجاست  آن  که  سخن از  زبان من گوید
درون  مـن   بشکافـد  از  آن  سخن گوید

مرا نوید  دهد  بر  رها  شدن  از  خویش
به صد  امید  ز ترک  از حصار تن گوید

کجاست همرهِ  دلسوز   تا  در این بی راه
رهم  نشان  دهـد  و  از  رهـا  شدن  گوید

ز غـربتـم  بـرهـانـد  کـه  سخـت  دلتنگم
نشانه ای  به  من  از خانـه  و  وطن گوید

ز تازه های  رسیده  ز راه  فیضی   نیست
خوش آن  رفیق  که  از موسم   کهن گوید

لباس عیش  به  تن  می کنم  زمان  وصل
ستـوده  نیست   کـه  دلـداده  از کفـن گوید

نهان  نمی کند  اسرار عشـق  خود  حاکی
که شوق وصل  به  فریادِ  صد دهن  گوید
98/2/20