نشد هنوز هم

صـدای   نا رسای  مـا  رســا  نشد  هنوز هم
که  بغضِ خفته  در گلو ، صدا نشد هنوز هم

شکستـه   قـایقـم    فتـاده   در  تلاطـمِ  عـذاب
خدا  بـرای  من  چـو  نا خـدا  نشد  هنوز  هم

نشد  رسد  به زخمِ  کهنه مرهمی ز راه عشق
کسـی   بـرای   درد  مـن  دوا  نشد  هنوز هم

همیشه  در  حصارِ  عشقِ  یـار  می تپـد  دلـم
ز دامِ   ا نقیـاد   خـود    رهـا   نشد  هنوز هم

نفـس  نفـس   تکبـر  و  غـرور   بـود  کار ما
غـرور  نـا بجـا   ز  مـا   جـدا   نشد هنوز هم

به کیمیای عشقِ او ز خویش کُشته می شوم *
مسِ  وجـود    مـن  ولـی  طـلا  نشد هنوز هم

قیـامِ   قـامـتِ   تـو  را   ندیـده انـد    حاسـدان
قیامتی  که  وعـده  شـد  بـه  پـا  نشد هنوز هم

مرا به بوسه  نذر بود  بر لب  و دهانِ دوست
ولـی   قـرار  و  نـذر مـن  ادا  نشد  هنوز هم

مجال  خلوتی  نشد   نشسته  در  حریـم  یـار
حصولِ   فیضِ او  نصیب  ما  نشد هنوز هم

ز اعتقـاد  سست   مـا   دعـا   ا ثـر  نمی کند
که  هیـچ  استجابـت  از دعـا  نشد هنوز هم

چه ادعا به عشق حاکیا که خاک پای دوست
به  دیدگان  تو  را  چو  توتیا  نشد هنوز هم
۹۸/۲/۲۵
*) در کیمیا گری ِ جسمی را که در اثر حرارت تکلیس گردد تا آماده تبدیل به طلا شود – کُشته گویند.