حاصل روزهـــــام دلتنــگی
چون ندیدم ز دوست یکرنگـی
هیچ کس بر لبـش نمــــی‌آرد
حـرفــی از دل کلام بی رنگی
***
چشمه‌ی آسمــــانمان خوشید
درعطش ماند دشت وصحرامان
اشک از چشــم‌هایمان جوشید
چون نمانده امید فـــردامان
***
کرکس مرگ پر گشوده به دشت
هیچ کس را مجــال آوا نیست
لب ســاحل ببین که جان دادند
این نهنگان و میـل دریا نیست
***
جنگلم سوخت چشمه‌ام خشکید
باغســـارانم از عطش مُردند
تن بیجان ســــــروهایم را
چون صلیبــی به گورها بُردند
***
موسیقی نیست در رگ جوبـار
باد آواز شـــــوم می‌خواند
برلب چشمه بیـد خشــکیده
مثل نقشی به بــُــوم می‌ماند
***
سایه مرگ هر طرفت پیداســت
هیچ کس را گریز گاهی نیست
حاصل از روزهام دل تتنـــگی
آتش سینه مُرد وآهــی نیست
***
باز« سینا » دوباره می‌خوانـــد
غزل نابِ پُر تب و ســـو زی
کاشکی دولت خــزان بــرود.
با حضور سپاه نــــــوروزی
رحیم سینایی 4/آذر/1389