تو صاحب نگاه دلنشین
فرو بیفکن آن سیاه جامه را
عیان نمای شام موی
به گرد ماه روی.
چرا اسیر بُرقع سیاه کرده‌ای
سپیده لاله های گوش
وآن بلور گردنت
شکوه این بهار واین شباب را
مپیچ درسیاه جامه‌ی خزان غم
رُخ بهار خوش عذار را
چرا تو در حجاب کرده‌ای
بهار را به تیره چادری
چنین خراب کرده‌ای
وخویش را اسیر این عذاب کرده‌ای
بیا و مثل ماهتاب روعیان نما
که تیرگی فرار می‌کند
ومرغ دل هوای یار می‌کند
رحیم سینایی 6/3/1389