خط پایانی این مرثیه 
( در سوگ فاطمه زهرا ع) 

چه کنم بعد تو این بی سروسامانی را
درد تنهایی و شب های پریشانی را 

ماه من وقت غروب تو و اوضاع سکوت
سر کنم بی تو چسان عمر گران جانی را 

هر سحر عطر تو از پنجره ها می پیچد
تا مصفا کند این خلسه ی یزدانی را 

کاش میشد که به سبابه اسرار نشان
خود هویدا بکنی سلسله گردانی را 

خطبه از نام فدک آوری و تازه کنی
بار دیگر به همه حیله سفیانی را 

بنِشین تا خط پایانی این مرثیه تا
به تماشا بکشم واژه ی میدانی را 

یکنفر پیش تو دستان مرا می بندد
تا به آتش بکشد مصرع پایانی را 

♤♤♤