"چه داری!"
غیراز لب زیبا و سیه چشم چه داری؟!
این طاقچه بالا که تو بیهوده گذاری؟!
چشمی که دلِ ساده ی من گشته شکارش
بر آن زده چون نرگس شیراز، خماری!
قدّ تو که چون سرو و لبِ دائمِ خندان
چون غنچه ی رُز،رنگ برآن سُرخِ اناری!
بوی خوشِ گیسو و تنِ مخملِ نازت
انگار گلابِ خودِ قمصر تو بباری!
گیسوی سیاهت خودِ یلدای خزانی
کس چند غزل گفته که زیبای بهاری!
چون کبکِ خرامانی و طاووسِ عجیبی!
غیر از دو سه حُسنِ دگرت،مثلِ قناری!
مانندِ جگر، سوخته ای شیفته دل را
آتش به دل انداخته ای چون گُلِ ناری!
بر کِشتیِ بحران زده ی جانِ خرابم..
چون کاپتِنِ خبره ی در قلبِ بحاری!
سکّانِ دلم دستِ تو افتاده گُلِ ناز!
آرام بِبَر سوی دلت مثلِ شکاری!
باز آ به بَرَم تا که غزل از تو بگویم
تا بر دلِ من حادثه ی تازه بیاری!
درکلبه ی دل رونقِ عشقِ تو فقط هست
گرنیست،بدان! چشم بصیرت تو نداری!
غیرازدلِ خارا که درآن سینه ی سختَ ست
با ما تو بگو یار! که از حُسن چه داری؟
#حمید_رفیعی_راد_کوروش
مرداد95
اندیشه خود را به یادگار بگذارید
- لطفاً به صورت فارسی بنویسید