دارم از فرطِ سرشاری از خویش// مثلِ دریا
می شوم در خودم جاری از خویش// مثلِ دریا

بر نیندازَدَم خانمان غم//تا که هر دم
می برم حظِّ هشیاری از خویش// مثلِ دریا

پُر طراوت ترم از بهاران//همچو باران
بهره مندم چون از یاریِ از خویش// مثلِ دریا

موجِ سرشارِ وجدَم که مستم// جان پرستم
جانِ من گشته پرواری از خویش// مثلِ دریا

بر نمی تابم از آسمان رو// با هیاهو
کرده ام چون هواداری از خویش// مثلِ دریا

پر خروش از نشاطم دمادم// شادِ شادم
کس نمی بینَدَم عاری از خویش// مثلِ دریا

ذاتِ خود را  چو گوهر شناسم// بی هراسم
سر در آورده ام آری از خویش// مثلِ دریا

تار و پُودم که پر از رواج است// ابتهاج است
دارم از بس که بیداری از خویش// مثلِ دریا

بی طُمَأنینه با جُنب و جوشم// پر خروشم
چون نمی بینم آزاری از خویش// مثلِ دریا

بوده _ از بس که غوغا مدارم _// کار و بارم
با صفاتر طرفداری از خویش// مثلِ دریا

پُر خروشم اگر با وقارم//بی قرارم
کم نکردم پرستاری از خویش// مثل دریا

دارم از فرطِ سرشاری از خویش// مثلِ دریا
می شوم در خودم جاری از خویش// مثلِ دریا