مثلِ مُرده خوارها، خبیث ها
عنکبوت وار، انتظار می کشند
طعمه ی پلشت خویش را
پشت تار و پودِ «أَوْهَنُ الْبُیُوتِ »شان
جیفه ای است قوتشان
بختشان، گره نخورده جز به تیره بختیِ شکارشان
لعنتِ خدا نثارشان
می رسد همینکه فصل ازدهار،
با وقار،
رو به قبله ی شکوفه ها طلوع می کند همیشه آفتاب،
هر پگاه،
حالِ باغ هاست رو به راه.
سَهره ها، سرورشان
وامدارِ ابتهاجِ جانفزای آبشارها و رودهاست.